road trip

Na de eest week met de groep heb ik nog drie dagen bijgeboekt in het hostel om even bij te komen en alles weer onder controle te krijgen. Daarna ben ik op vrijdag 22 mei ’15 om 8 uur ‘s avonds naar Darwin gevlogen. Vond het toch wel iets te koud in Sydney met me twee lange broeken en 1 trui. Voor vertrek een hostel geregeld in Darwin met een late check-in zodat ik om twee uur s nachts toch een slaap plek had en niet tot de volgende dag hoefde te wachten. De eerste dag in Darwin was even moeilijk omdat ik nog geen aanspraak had en dan ben je toch wel wat alleen, maar nadat ik op het prikboord gezien had dat een duitser (Clemens) een reisgenoot zocht in zijn four wheel drive was dat probleem ook weer verholpen. In de avond even een biertje gaan drinken. Inmiddels had ik al een pot jam gekocht en liep elke morgen even naar de supermarkt om vers brood te halen en hier leefde ik dat de hele dag op.
Op zaterdag ben ik gaan bbqen met een andere Duitser en een fransoos en savonds nog wezen stappen. Waar we de één discotheek niet in kwamen om dat de fransman te dronken zou zijn. Mooi avondje geworden en waren pas tegen half 4 weer bij het hostel. Voor de rest is er in Darwin niet zoveel te doen. Had er wat meer van verwacht. Overdag zit iedereen eigenlijk een beetje niks te doen, het hangt een beetje bij het zwembad of gaat naar de enige plek waar je in de “zee” kan zwemmen. Het is nog wel zee maar er is gewoon een grote betonnen kaden om heen gelegd in verband met alle croccs. Ook ben ik gewaarschuwd voor de “box jellyfish” een kwal die nog kleiner is dan je kleine teen en nog dodelijk ook als ik het goed begreep.
Op maandag 25 mei ’15 begon de road trip richting Cairns. Eerst langs Litchfield national park. Staat bekend om zijn watervalletjes en pools waar je in kan zwemmen zonder croc gevaar dit zijn we dan ook zeker gaan doen met de GoPro, heb alleen wel me tenen opgehaald op de rotsen. Hier hebben we dag door heen gereden en vervolgens net boven het park een camping gevonden en de eerste nacht overleefd in de auto. De volgende dag zijn we naar Kakadu national park gereden. Dit is ongeveer net zo groot als een kwart van Nederland. Hier een paar mooie dirt roads gepakt. Om uiteindelijk uit te komen bij Jim Jim falls. Om hier te komen moet je eerste een dirt road over, en het laatste half uur moet je de 4 wheel drive aan zitten om er door heen te komen. Best wel leuk om te rijden, komt toch dat kleine kind in je naar boven(wat bij mij nooit diep onder huid zit) dan kom je op een parkeerplaats uit, en dan heb nog geen flauw idee wat je eigenlijk te zien gaat krijgen, alleen dat er nog een wandeling is van 900 meter. volgens de gids van Kakadu was het 2 km bleek achteraf. Wat ze er echter niet bij vertellen is dat het over rotsen klimmen is, waardoor het wss voor mensen die minder te been zijn al niet meer te bereiken is, maar als je dan de hele trip hebt overleefd kom je op een van de mooiste plekken op de aarde. Inclusief een prachtig wit strandje, een volledig helder meertje en als je dan nog iets veder klimt kom je bij een groter meer en sta je aan de voet van een 150 meter hoge waterval. Je staat dan ook midden tussen 2 kliffen van 150 meter. je wordt er stil van. Ja mensen ook ik werd hier stil van.
Op de weg terug zijn we de sleutels van de auto nog verloren. Met al ons hebben en houwen wat we bezitten in de auto. Enja daar kwamen we ook pas ongeveer 100 a 200 meter nadat we ze verloren waren achter. Gelukkig wisten we dan ik een keer was uitgegleden en dat dat het punt was waar we ze moesten hebben verloren, en met mijn kut geluk hebben we ze dan ook weer terug gevonden.
De volgende dag zijn we richting ubirr gereden hier zijn oude abiritionals tekening op de rotsen te vinden vond ik eerlijk gezegd niet heel interessant maar je bent niet alleen dus ook dat heb ik gezien. Uiteindelijk kamp opgeslagen en een broodje worst gemaakt als avond eten. Nog een paar Nederlandse ontmoet, ‘s avonds even leuk mee gesproken. Bij deze camping zat een waterval, waar onderaan de waterval nog gewaarschuwd wordt voor crocs gebeurt dat boven absosluut niet omdat crocs niet kunnen klimmen. Hier zijn we dan ook s ochtens gaan zwemmen, nadat we weer een facking klim hadden overleefd. Om vervolgens aan de echte road trip richting Cairns te vertrekken. Ook hier hebben we een mooie weg voor uitgekozen en niet een simeple snelweg. Maar even om een idee te krijgen t/m kakdua hebben we al 1100 km gerden en tot we in cairns zijn komen daar nog op zijn minst 2000 bij.
Op donder 28 mei ’15 hebben we Kakadu natinal park verlaten en zijn we richting Daly waters. Halverwege even gestopt in Katherine om wat boodschappen te doen. Wanneer we dan uiteindelijk aan komen bij daly waters is er eigenlijk helemaal niks behalve een kroeg van waaruit alles geregeld wordt. Wil je kamperen ga naar de kroeg, wil je tanken ga naar de kroeg, en uiteraard wil je een biertje, ga je ook naar de kroeg. In de avond speelde hier een ouderwetse cowboy zanger achtig figuur. Dit gebeurde op het terrein naast de kroeg. In de kroeg wat elke stukje muur en plafond vol gehangen met relikwieën. Er hingen voetbal shirts van allemaal verschillende landen, politie penningen, leger baddges, een paar schedels van een paar dieren, allemaal drink koelhoudbekers, een hele rij met bh’s en boxers, de hele bar hing vol met pasjes van mensen, en ook dat kon je zo gek niet verzinnen, van een student kaart tot een rijbewijs en alles er tussen. De oudste die ik vond was uitgegeven 1995. Achterin lagen zelfs nog allemaal oude landbouw gereedschappen. In de avond hebben we hier een paar biertjes gedronken en met wat locals gesproken. Op een gegeven moment op de avond gaat er een man soort van bindend voor een deur zitten, legt zijn hoed voor hem neer vlak tegen de deur aan, en ze zijn biertje (vol glas) vlak voor zijn hoed neer. Na een paar keer op zijn hoed gedrukt te hebben, gaat hij op zijn hoofd staan en drinkt op zijn kop in 5 seconde het volle glas bier leeg. Wat bleek nou, hij deed dit alleen als je 25 dollar in het goede doelen blik deed voor de kinderen, en het biertje betaalde. Dit was zijn manier op geld in te zamelen. Uiteindelijk een prachtige avond geworden.
De volgende dag zijn we weer vroeg vertrokken om richting de grens met Queensland te rijden en naar de beruchte Savana highway te gaan. En dan is de term highway wel heel ruim genomen. Eigenlijk is het gewoon een grote rode zandweg die heel erg hobbelt. Na een dag lang rijden, begonnen we het zat te raken en zijn we op zoek gegaan naar een slaap plek. Echter hadden we eigenlijk geen flauw idee waar we waren en bleven we maar rijden. Toen we uiteindelijk borden zagen met de grens waren we best opgelucht want we een camping gevonden nog ongeveer 60 km verder. Wij weer vol goeie moet gaan rijden, inmiddels was het al donker , omdat het hier winter is gebeurt dat al rond 6 a half 7. We rijden op een bepaald moment langs een riviertje, wat wel droog staat maar hij hoort er te lopen. Echter was dit al zon 30 km voorbij de camping waar wij heen wouden gaan. Omdat onze brandstof er toch wel redelijk doorheen begon te zitten, hebben we er maar even 20 lieter uit één van de jerrycans bij gegooid. Uiteindelijk vonden we dorpje tegen een uur of 9. Wij even rond rijnden naar de camping. Niet te vinden natuurlijk. Vervolgens ben ik maar bij het politie bureau naar binnen gelopen om te vragen hoe of wat. Hier bleek dat we in een één of ander tuig dorp beland waren en hier maar beter niet konden overnachten, zo doende werd ik geadviseerd om nog maar is een 100 km te rijden om bij Burketown aan te komen. Hier sliep iedereen natuurlijk allang maar na een hoop gerammel op de deur deed een man open die ons nog wel aan een slaap plek wou helpen. Omdat we het niet gepast hadden en hij het wisselgeld al had opgeborgen, hebben we nog kortingen gekregen ook. Het positieve na zon lange dag rijden. We hebben onze eerste niet dode kangaroes gezien, wel per ongelijk bijna één aan gereden die precies na een heuveltje zat en niet aan de kant ging. Daar hebben die beesten sws moeite mee.
De volgende ochtend hebben we heerlijk rustig aan gedaan. Want na een dag van 14 uur in een auto moet je niet elke dag doen. ‘S ochtens hebben we auto uitgeruimd en schoongemaakt. Ik heb zelfs nog een kleine workout gedaan. Enja na een bepaalde tijd moet er ook gewassen worden, dus ook dat is geregeld. Even een uurtje in de Australische zon laten hangen en het is droog. En blijf bedenken dat het hier winter is. bij ons zou het dan half bevroren zijn. Tegen een uurtje of twaalf weer vertrokken voor één van de laatste dagen zijn vandaag (30 mei 2015 ja de verjaardag moeders) de 2600 km gepasseerd. Zijn voor mij nog redelijke afstanden die niet voor te stellen zijn.
Uiteindelijk zijn we 31 mei ’15 aangekomen in Cairns tegen een uur of 7, snel wat gaan eten wat had een beste trek. Toen we terug kwamen waren de gasten van mijn kamer er weer en die stonden op het punt om te gaan stappen, dus we hebben ons direct omgekleed en zijn mee gegaan. Zijn we in een tent is er spontaan een wet t shirt contest, vervelend. Binnenkort maar even de skydive boeken en het duiken naar het reef.